Wieści ze starego folwarku

6:00 Wstanie, ostatnie szlifowanie kazań.
7:30 Uroczysta msza koncelebrowana z kazaniem (śpiewy chóru i Ewangelia w języku z Burkina Faso, artykulacja nie do uchwycenia – w sumie jednak PIĘKNIE I EGZOTYCZNIE).
8:30 (w praktyce 9:00) Uroczysta procesja rozpoczynająca święto Caritasu i msza św. okolicznościowa prowadzona samodzielnie przez jednego z misjonarzy we Vridi III.
9:00 Vridi Cite – msza św. niedzielna prowadzona przez drugiego misjonarza, który po jej zakończeniu dojechał TAXI do święta we Vridi III.
– Po zakończeniu mszy św. okolicznościowe przemówienia, wszyscy członkowie Caritasu, dzieląc się na grupy, udali się wraz z misjonarzami do najbiedniejszych mieszkańców „slumsu”.

– Warunki życia, jakie zastaliśmy –

Obraz życia najuboższych był wstrząsający. W większości są to imigranci z Burkina Faso, Mali i Ghany, bez perspektyw na lepszą przyszłość… Nędza, choroby, niekontrolowana wielodzietność, smród i beznadziejność są najkrótszą charakterystyką rzeczywistości.

Po powrocie członkowie Caritasu przygotowali w kościele wspólny posiłek z uprzednio przyniesionych darów. Posadzono nas na honorowych miejscach i przy ogłuszających dźwiękach kociej muzyki rozpoczęła się biesiada. Pomimo biednego otoczenia, murzyńska uczta była obfita i z kulturą prowadzona (np. mycie rąk przed posiłkiem, swobodny autoserwis, grzeczne rozmowy…). Po posiłku – część artystyczna: ludowe pieśni, balety i skecze urozmaiciły bogato ten czas. Zwłaszcza balety zmusiły nas do zapomnienia, że jesteśmy w kościele, w przeciwnym razie święty gniew przeciąłby radykalnie to święto… Prócz apetytu (w specyficznych okolicznościach), jest to znakiem naszej zaawansowanej inkulturacji, która zgodnie z wolą Najwyższych Przełożonych, przewyższa wszystkie inne cnoty misjonarza.

Jeden z misjonarzy cały dzień przygotowywał kazanie na święto Caritasu. Drugi zaś, jako że gorliwością w pisaniu kazań przewyższył współbrata i zrobił to wcześniej, pojechał na uroczyste otwarcie ośrodka Ojców Orionistów dla dzieci niepełnosprawnych.

Impreza rangi krajowej z ministrami, przedstawicielami prezydenta, hierarchii kościelnej z Nuncjuszem Apostolskim na czele. Nie zabrakło – jak zwykle na tego typu uroczystościach – przedstawicieli świata muzułmańskiego, schizmatyckiego i pogańskiego. Ci ostatni reprezentowani byli przez miejscowych królów i kacyków.

Misjonarz miał okazję zapoznać osobiście panią Minister i porozmawiać z kilkoma znaczniejszymi osobistościami. Najsilniejszych jednak wrażeń dostarczył wspólny obiad, podczas którego goście nieco mniej dostojni, po modlitwie przed posiłkiem, rzucili się gromadnie do samoobsługowego stołu, co wystraszyło misjonarza tak, że wycofał się z pustym talerzem na uprzednio upatrzone pozycje.

Droga powrotna wiodła wśród niekończących się plantacji ananasów i palm kokosowych.

Jak zwykle w piątek o 15:00 wizyta na budowie i spotkanie z architektem nadzorującym prace.

Bezpośrednio po tym spotkaniu, spotkanie z przewodniczącym Rady Parafialnej Vridi p. Diako, który jest zarazem szefem powstającego we Vridi Caritasu przy naszej parafii. Omówiliśmy piętnastodniowy program, który ma za zadanie propagowanie i rozszerzenie w parafii tegoż ruchu.

(Najbliższe 15 dni stanęło pod znakiem „CARITAS”; nasz w tym udział, to nabożeństwa i msze okolicznościowe.)