Polinowski flis

"...Bo kiedy już flis zasmakuje komu,
Już się na wiosnę nie zastoi w domu.
Choćbyś mu stawiał najlepszą zwierzynę,
Przecie on woli flisowską jarzynę...".
W czasach prosperity Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Bug i flisactwo odegrały kluczową rolę w rozwoju handlu zbożem z Polinowa. Poprzez tę stronę chcemy przywrócić pamięć o tych ważnych dla historii majątku czasach. Polinowscy flisacy, którzy przez wiele tygodni żyli i pracowali na tratwach, transportując towary do Gdańska, byli niezwykle ważnymi postaciami w gospodarce folwarku i polinowskiej społeczności tamtych epok. Rozwój kolei na polskich ziemiach oraz restrykcje zaborców doprowadziły do zaniku flisactwa, a ostatni zarobkowy spław rzeczny miał miejsce w 1968 roku. Naszym celem jest przypomnienie historii i tradycji polinowskich flisów.
Bugiem do Gdańska

Rzeczpospolita była onegdaj największym producentem zboża w Europie. Jak pisze XIX-wieczny historyk - Tadeusz Korzon - Polska zwana była do połowy XVII w. "śpichrzem Europy"...
Galeria: Nadburzańskie impresje

Włócząc się po południowym Podlasiu niestety nie natkniemy się na żaden górski szczyt, nie posłuchamy szumu morza ani nie zobaczymy białych żagli przecinających wody jeziora gdzieś na horyzoncie...
Flis śladami polinowskiego zboża
Polinów, tak jak i inne folwarki w okolicy był majątkiem głównie zbożowym. W Rzeczpospolitej większość zboża sprzedawano na rynku lokalnym, ze względu na wysokie koszty transportu. Co innego folwarki takie jak Polinów, które dzięki położeniu w pobliżu spławnego Bugu mogły transportować swoje zboże do portów morskich... Czytaj dalej
Ostatni etap naszego flisu zaczęliśmy w Drohiczynie - starożytnym grodzie, od 1520 aż do okresu rozbiorów stolicy województwa podlaskiego... Czytaj dalej
Kolejny etap naszego flisu rozpoczęliśmy w Mielniku - ważnym grodzie i znanym w średniowieczu porcie, który strzegł przeprawy przez rzekę... Czytaj dalej
Nasz flis z polinowskim zbożem w swym założeniu miał mieć klimat historyczny, dlatego też przystanki zaplanowaliśmy w starych nadbużańskich grodach. Na miejsce startowe spływu obraliśmy leżący przy białoruskiej granicy Niemirów - starożytną warownię, powstałą na nadbużańskim brzegu już w XI-XII wieku... Czytaj dalej
Nadbużańskie impresje

Oda do rzeki Bugu
Napisana po łacinie przez ks. Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, w przekładzie polskim Syrokomli.
Nie nęci mej pieśni Salmacys zdradziecki,
Ni źródło święcone Wenerze;
Żaden zdrój łaciński lub grecki
Dziś ze mnie ofiary nie bierze.
Przebaczcie Paktolu i Cydnu zatoki
Ze dla was strun moich nie trącę,
I ty, ojcze Tybrze głęboki,
Nie czekaj na pieśni gorące.
Ja będę opiewał Bug wrzący i skory,
Co Wisków od skwaru zasłania,
Co dżdżyste, jesienne wapory
Wyziewa lub nazad pochłania.
O Bugu! o czysty wód świętych krysztale!
Jakaż mi Pierys pozwoli
Bym konchą czerpnąwszy twą falę,
Ugasił pragnienie do woli?
O Bugu! którego głębiny nie zmierza
Ni wiosło, ni śmiały bród ludzi,
Ni trzoda blizkiego pasterza
Nie pali twej wody od wierzchu do głębi
Spiekota w południa zacisze;
Mróz ciebie nie ściska, nie ziębi
Lecz wietrzyk ciepławy kołysze.
Gdy przecie na wiosnę szeroko rozlany
Wypłyniesz na środek zagonów,
I łąki wiskowskie i łany
Użyźniasz do kwiatów i plonów,
Jak miło się wsłuchać w twój szelest i gwary!
O rzeki najczystsze, najzdrowsze!
O Bugu i Narwi! do pary!
I w parze opłyńcie Mazowsze.
Gdy wieszczbom Febowym dać wiarę się godzi,
Zawierzcie, zawierzcie potomni!
Wkrótce się poeta narodzi
Co naszą piosenkę przypomni.
On wodom ojczystym wywiąże się z długu
I odda należny dank części,
On i was, o Narwi i Bugu!
Na lirze głośniejszej obwieści!
"Dolinami rzek" Zygmunt Gloger; Warszawa 1903 r.
Na Bug patrzono kiedyś jak na autostradę. Flisując z jej biegiem niemożliwe jest jednak pozostać niewrażliwym na jej piękno. Bug - rzeka dzika, nigdy nieujarzmiona przez człowieka, która zachowała wiele przybrzeżnych mielizn, zakoli, wysokich stromych brzegów, tajemniczych głębin i wysp. Prawdziwa, nizinna rzeka pełna ryb, z dobrze wykształconymi tarasami w dolinie, rozległymi pastwiskami i łąkami, wydmami usypanymi przez rzekę lub wiatr, lasami łęgowymi, dużymi, pięknymi starorzeczami nazywanymi przez miejscową ludność bużyskami, czasami kapryśna, a przede wszystkim piękna, posiadająca niepowtarzalne uroki o każdej porze roku.
Naturalność i piękno nadbużańskich krajobrazów sprawiły, że tylko tu mogły powstać obrazy do filmu "Nad Niemnem", z płynącymi tratwami flisaków i weselnym orszakiem na łodziach. Zachwycają one swym niepowtarzalnym urokiem i czarem. Ta niezwykła różnorodność i malowniczość krajobrazu, budzi jakąś odwieczną tęsknotę do ciszy lasów i pól, do szerokiego oddechu, do swobodnej przestrzeni, zachęca do przemierzania tych terenów i do kontemplacji.
Galeria
Zamieszczamy tu wybór fotografii tych malowniczych okolic. Można je wybierać klikając przycisk na mapie lub z menu poniżej:
*Zdjęcia pochodzą z lat 2003-2006.

Projektowany rezerwat Kalinik - starorzecza Bugu ze zbiorowiskiem łęgów nadrzecznych oraz roślinnością wodną i szuwarową, a także połacie łąk i pastwisk przylegające do rzeki Bug. Teren cenny przyrodniczo o wielkiej bioróżnorodności... Czytaj dalej
Malownicze okolice wsi Drażniew... Czytaj dalej
Na zachód od wsi znajduje się Łysa Góra – wysoka, 30 metrowa piaszczysta skarpa, która gwałtownie urywa się na zakolu Bugu. Piękny punkt widokowym na dolinę rzeki. Tuż u podnóża skarpy znajduje się starorzecze nazywane Binduga... Czytaj dalej
Projektowany rezerwat „Krostowiec” - ma za zadanie chronić fragment terasy zalewowej Bugu z cennymi zbiorowiskami roślinności nadwodnej, szuwarowej i torfowiskowej oraz łęgiem wierzbowo-topolowym... Czytaj dalej
Rezerwat utworzony w celu ochrony naturalnych płatów lasu łęgowego wiązowo-jesionowego i olszowo-jesionowego z dębem, klonem, lipą i topolą oraz znacznym udziałem krzewów charakterystycznych dla okolic nadbużańskich. Występują tu liczne chronione gatunki roślin... Czytaj dalej
Jest to fragment starodrzewu sosnowo-dębowego w dużym kompleksie „Las Konstantynowski”. Przedmiotem ochrony jest dobrze wykształcony grąd oraz bór mieszany. W grądzie dominuje dąb szypułkowy, a w borze sosna zwyczajna w wieku 130–140 lat. W rezerwacie rośnie kilka drzew o charakterze pomnikowym, najczęściej są to dęby szypułkowe. Rezerwat jest ostoją wielu gatunków ptaków właściwych dla tego typu lasu... Czytaj dalej
Rezerwat leśny ze starodrzewem dębowym pochodzenia naturalnego, występującym w zespole o charakterze grądu, interesującymi formami geomorfologicznymi oraz stanowiskami wielu gatunków roślin rzadkich i chronionych, jak też bogatej awifauny. Krajobraz rezerwatu urozmaicają głębokie wąwozy i głazy narzutowe... Czytaj dalej
Do 1795 lewobrzeżna część Drohiczyna, w latach 1807-1861 samodzielne miasto Drohiczyn Ruski, następnie wieś. Piękne widoki na zabytki prawobrzeżnego Drohiczyna... Czytaj dalej
Jest to to zespół kilku bużysk – starorzeczy Bugu. Obszar Trojanu został objęty ochroną w ramach programu „Natura 2000”. Chronione są tutaj zarówno ptaki wodne, jak i siedliska. Planowane jest również utworzenie w tym miejscu rezerwatu przyrody... Czytaj dalej
Warto obejrzeć dwór z XIX w. oraz piękne widoki na leżący pod drugiej stronie Bugu Mielnik... Czytaj dalej