wrzesień 2021 r.

A mnie jest szkoda lata…

Kolejne lato przeszło do historii. Mimo, że było trochę kapryśne, to jednak żal tych długich, ciepłych dni, tych zapachów, odgłosów przyrody i wrażeń, którymi nas obdarowało.

Ale bywały też dni chłodne i mokre chociażby w sierpniu. Natomiast w lipcu mieliśmy lokalną powódź. Nasza Polinówka po nocnej ulewie zalała nie tylko łąki i drogi, ale tez nasze uprawy. Okazało się, że wezbrana woda przerwała tamy zbudowane przez bobry. To spowodowało ogromnie obfity spływ wody, powodujący lokalne podtopienia. Na szczęście trwało to dość krótko i szkody były niewielkie. Wyglądało to jednak dość groźnie, choć rzeczka to ledwie strumyk. Zdarzenie to uświadomiło nam, że woda to groźny żywioł. Ta letnia powódź została utrwalona na kilku zdjęciach, które zostały zrobione gdy woda już opadała.